Internetowy sklep Zoo-Logiczny

Osobiście polecam

internetowy sklep zoologiczny www.zoo-sklep.pl

SZYNSZYLE: NAUKA SZTUCZEK

Hodowla szynszyli nie może być dla każdego. Zamiast kupować je od renomowanego sklepu. Kiedy kupujesz szynszyli, będziesz w za wielką niespodziankę. Wydzielone ze swoich funkcji i słodkie przytulanki, mogą one zostać przeszkolony i nie sztuczki dla Ciebie. Po przygotowaniu siedlisk szynszyli dla swojego zwierzaka, to miło wiedzieć, że można rozpocząć ich szkolenie. Są bardzo wyszkolić ze względu na ich doskonałą pamięć. Można je łatwo zapamiętać doświadczeń, ludzie, rzeczy, które ich interakcji z nieustannie. Ponadto, będą starać się unikać kontaktu z rzeczy, które łatwo je przestraszyć. Korzystając z ich niezwykłe wspomnienia, można nauczyć je do sztuczek. Można skorzystać z prostego systemu nagroda - zwykle poprzez żywność, aby je powtórzyć zachowań. Gdy chcesz psa do powtarzania pewnych zachowań, po prostu konsekwentnie nagradzać psa, by to zrobić. Jest to podstawowe techniki stosowane w szkoleniu zwierząt. Jednakże, jeżeli jest coś, czego nie chcesz, nie pamiętam krzyczeć na niego lub dokonać zagrażające gesty. Będzie to z pewnością przestraszyć psa i może wycofać się z ciebie. Ale są takie chwile, kiedy trzeba je dyscypliny - do żucia na kable elektryczne lub inne zachowania destrukcyjne. Zamiast tego należy użyć głośne dźwięki jak gwizd lub klaskanie, a nie krzyczeć na psa. Od siedlisk szynszyli do interakcji z nią, twój związek musi być pełne zaufanie. Zarabiaj przez właściwego wychowania psa. Jeden trick, że większość właścicieli ma ich domowych uczyć się jeść z ręki. Po pierwsze, miejsce kilka granulek w sobie dłoni i niech szynszyle przychodzą do was (może to potrwać though). Wystarczy być cierpliwy i nie spiesz się szkolenie psa. Byłoby najlepiej, jeśli pozwolisz im przyjść do ciebie, zamiast przenieść go z bliska. Mogą one niewłaściwie interpretują dłoni jak jakieś zwierzę stara się ich gonić. Jako zdobycz, mogą być bardzo defensywne, a nawet mogą uciekać. Ale kiedy robią się bardziej wygodne jedzenie z dysku ręcznie, możesz umieścić swoje jedzenie w innych dziedzinach, jak ramię. Będzie to uczynić je bardziej komfortowe możliwości kontaktu z tobą. Kiedy kupujesz szynszyli, muszą być przeszkolony i przyzwyczajony do dotykania. To może być nienaturalne w środowisku naturalnym, ale mogą przyzwyczaić się do tego w czasie. Należy unikać zbierania natychmiast je zwłaszcza gdy są one nowe. Wystarczy pozwolić im się przyzwyczaić do obecności w pierwszej kolejności. Budowa zaufania do ich szkoleniu. Po ich szkolenia, szynszyle hodowlane mogą być kolejnym krokiem dla Ciebie

Zalety i wady kupna drugiej szynszyli

Zastanawiasz się nad kupnem drugiej szynszyli? A może masz zamiar od razu kupić dwie? Jeżeli szukasz informacji o tym, jak to jest, kiedy powiększa się stadko, to trafiłeś we właściwe miejsce.




Przede wszystkim należy zaznaczyć, że szynszyle to zwierzęta stadne ( w naturze ich stada liczą nawet 100 osobników). Uwielbiają one swoje towarzystwo i jest to fakt niepodważalny. Nikt nie zapewni twojej szynszyli tyle ciepła ile druga szynszyla. I dosłownie – i w przenośni. Widok tulących się zwierząt jest dla właściciela najlepszą nagrodą za dobrze przeprowadzony proces łączenia.
Ale jest też druga strona medalu – nie zawsze szynszyle pałają do siebie sympatią.

Postaram się przybliżyć zalety i wady posiadania dwóch zwierzaków, ze wskazaniem, że te pierwsze mają znaczną przewagę nad drugimi.


Zalety:

• Szyszki mają zapewnione całodobowe towarzystwo. Już nie tylko na tobie spoczywać będzie obowiązek zajmowania uwagi zwierzaka. Nie jesteś w stanie zapewnić jednemu zwierzęciu uwagi, przede wszystkim w nocy, kiedy jest ono najbardziej aktywne i chętne do zabawy.
Szyszki będą razem spać, jeść bawić się. Będą się przytulać i wzajemnie iskać.
• Zwierzęta będą czuły się pewniej i bezpieczniej.
• Masz szansę obserwowania narodzin przyjaźni między zwierzętami. Będzie ci dane oglądanie zachowań społecznych szynszyli, których nie zobaczysz posiadając jednego zwierzaka.
• Wybiegi będą większą frajdą i dla ciebie i dla kulek – milej jest odkrywać świat z towarzyszem!
• Twoja szynszyla nie będzie dotkliwie odczuwać samotności, podczas gdy jesteś nieobecny – samotne zwierzątko bardzo przywiązuje się do właściciela, traktując go jak członka stada i bardzo przeżywa jego nieobecność.
• Koszty utrzymania nie rosną znacząco przy dwóch szynszylach.
• Łatwiej zauważyć i rozpoznać gdy jedno ze zwierząt jest chore

Wady:

• Potrzeba rozbudowania klatki, kupna większej.
• Zwiększa się częstotliwość sprzątania.
• Zwierzęta mogą się nie polubić – wtedy jedno trzeba oddać, bądź trzymać w osobnych klatkach. Oznacza to podwójne sprzątanie i konieczność dwóch, oddzielnych wybiegów.
• W niektórych wypadkach…większe zniszczenia. Dwie szyszki mogą nabroić zdecydowanie więcej niż jedna.
• Jeżeli jeden zwierzak zachoruje (np. na grzybicę), prawdopodobieństwo zarażenia drugiej szynszyli jest duże.

Dwie szynszyle po ustaleniu hierarchii będą źródłem radości dla wszystkich, którzy będą mieli okazję zobaczyć ich wzajemne relacje. Przytulanie się podczas snu, gonitwy na wybiegu, iskanie przyjaciela, czy chociażby wykradanie sobie smakołyków wprost z łapek należą do niewątpliwych momentów satysfakcji dla właściciela.

Jako dumna posiadaczka dwóch szynszyli, uważam, że nie ma nic przyjemniejszego niż dwie szynszyle ganiające się w szaleńczym pędzie na wybiegu, albo „przeganiające” się z kąpieli pyłowej, by zająć miejsce towarzysza.

Z zaciekawieniem obserwowałam proces przywiązywania się do siebie moich zwierząt – od przeraźliwej agresji do wtulania się w siebie i nawoływania w dużej klatce.

Pozostaje jeszcze kwestia wyboru płci drugiej szynszyli. Zdecydowanie wygodniejsze i bezpieczniejsze (dla dobra zwierząt) jest zakupienie zwierzaków tej samej płci – dwóch samców lub samiczek.
Parka szynszyli będzie się rozmnażać. I nie wierzcie zapewnieniom pseudo hodowców, że zwierzaki innej płci łatwiej połączyć, że rodzeństwo nie będzie czuło do siebie „pociągu”, bądź, że można zwierzaki upilnować. Wszystkie te twierdzenia są nieprawdą. Przede wszystkim z chowu wsobnego (rozmnażanie spokrewnionych osobników) mogą wyniknąć tragedie – młode mogą urodzić się z wadami genetycznymi, nie przeżyć. Również samiczka jest w tym momencie bardzo zagrożona. Wykażcie się zatem rozsądkiem.
Osobiście uważam, że lepiej nie decydować się na parkę. Po ukończeniu 5 lat zwierzęta i tak będzie trzeba wykastrować/wysterylizować powodując tym samym ich cierpienie, a każdy zabieg, jakim jest kastracja, czy operacja (sterylizacja samicy) niesie za sobą ryzyko powikłań, a nawet śmierci.
Poza tym, w sklepach, na aukcjach, w ogłoszeniach, również w schroniskach czeka na nowy dom wiele szynszyli, które potrzebują miłości i ciepła. Warto więc rozważyć kupno, czy adopcję zwierzęcia tej samej płci.
Zarówno 2 samce jak i 2 samice mogą bez przeszkód mieszkać razem.
Najłatwiejszą sytuację ma hodowca, który zaczyna od kupna dwóch szynszyli. Można kupić zwierzęta już siebie znające, co ułatwia zwierzętom adaptację w nowym miejscu. Także my nie musimy martwić się o ustalanie hierarchii między zwierzakami, które czasami wygląda drastycznie (ale takim nie jest, choć zdarzają się sytuacja, że szynszyle gryzą się do krwi).
Jeżeli kupujemy dwie szyszki równocześnie z innych hodowli/sklepów to również łatwiej je będzie połączyć – żaden z naszych podopiecznych nie będzie sobie jeszcze rościł praw do klatki, ogółem – terytorium.

Nieco trudniej może być (nie musi!) połączyć dwie samiczki jeżeli jedną już mamy. Z reguły mają one silniejszy instynkt terytorialny niż samce, i mogą być bardziej agresywne.
Samce zwykle (ale nie zawsze!) łatwiej „godzą się z losem” i akceptują nowych towarzyszy.
Warto pamiętać, że nie ma reguły, co do zachowania zwierząt. Szynszyle to zwierzaki o indywidualnych cechach charakteru. Każda z nich jest inna i inne ma podejście do nowego kolegi/koleżanki

Nie zawsze udaje się połączyć zwierzęta – niektóre wymagają znacznie więcej czasu(rok…), niektóre nie polubią się nigdy. I jest to zdecydowana wada – nigdy nie mamy pewności, czy szynszyle przypadną sobie do gustu.

Jeżeli jednak pozwalają ci na to warunki, gorąco zachęcam do zakupienia towarzysza twojej kulce!


Wskazówki dla zdecydowanych na dwa zwierzątka:

Jest wiele szkół łączenia szynszyli, ale każda wymaga cierpliwości.
Więcej na temat metod łączenia znajdziesz tutaj:


http://szynszyla.org/viewtopic.php?t=2560

Bardzo istotną rzeczą jest określenie płci już posiadanego zwierzęcia (mała pomoc:http://szynszyla.org/viewtopic.php?t=3520 – możesz także poprosić o pomoc w rozpoznaniu płci innych użytkowników forum).
Jeżeli zaś udajesz się kupić dwa zwierzaki do sklepu, bądź od domowego hodowcy, a brak ci doświadczenia, zabierz ze sobą doświadczoną i zaufaną osobę. Sprzedawcy często wprowadzają w błąd – z niewiedzy, a także chęci zysku.

Odmiany barwne szynszyli:

* Standard - występujący w trzech odcieniach (jasny, średni i ciemny). W trakcie hodowli tych zwierząt zaczęły pojawiać się odmiany barwne, które rozpowszechniły się wśród hodowców.

* Biała dominująca (Wilsona) - pierwszą barwna mutacja. Pewnego dnia 1955 roku amerykański hodowca Wilson zobaczył w jednej z klatek nowonarodzonego białego samczyka niezwykle się ucieszył. Był to bowiem pierwszy mutacyjny osobnik jaki pojawił się na świecie, po przeszło 32 latach odkąd Chapman sprowadził pierwsze zwierzęta do USA. Ta spontaniczna mutacja zapoczątkowała nowy etap w hodowli szynszyli - hodowlę odmian zmutowanych. Narodzony wtedy samiec otrzymał słynne już dziś oznaczenie 44 R B 17, a kolejne szynszyle z tej linii nazywano "Białymi Wilsona". Pierwszy biały samiec trafił do Europy w lecie 1960 roku, zapłacono za niego niebagatelną sumę 15 000 marek niemieckich. Szynszyle odmiany białej Wilsona są śnieżnobiałe, z żółtawym odcieniem skóry, oczy natomiast mają czarne, co wyraźnie odróżnia je od zwierząt albinotycznych. Z krzyżowania ze standardem otrzymuje się 2/3 potomstwa białego, oraz 1/3 standardowego, czasem jednak można otrzymać też osobniki srebrzyste (White Silver) mozaikowate (Mosaic) oraz platynowe. W naszej hodowli ze skrzyżowania samca standarda z samicą białą Wilsona otrzymaliśmy samczyka mozaikowatego (zdjęcia młodego w galerii).

* Mahoniowa dominująca (Ebony) - otrzymana stosunkowo niedawno, cechuje się ona prawie czarnym umaszczeniem całego tułowia, łącznie z bokami i brzuchem.

* Czarna aksamitna (Gunninga) - najbardziej znana i najcenniejsza z dominujących mutacji. Charakteryzuje się czarnym umaszczeniem na głowie, karku i grzbiecie, na brzuchu występuje biały pas a boki mają kolor szary standard. Futerko w dotyku jest trochę inne niż u standardów - bardziej aksamitne

* Węglowa (Charcoal) - zaobserwowana została po raz pierwszy na kilku fermach w Californii, wyglądem bardzo zbliżona jest do mahoniowej jednak ich okrywa włosowa jest mniej jedwabista.

* Biała albinotyczna (Albino) - zaobserwowana w początku lat sześćdziesiątych charakteryzuje się zupełnym brakiem pigmentacji włosów, skóry i oczu. Ubarwienie włosów jest zupełnie białe, oczy czerwone.

* Biała recesywna (Stone white)- Pojawiła się w 1963 roku. Nie cieszy się jednak obecnie zainteresowaniem, ze względu na wadliwą strukturę okrywy oraz wady genetyczne np. częsty wrodzony brak oczu u homozygoty (gen ten nie jest w pełni recesywny). Heterozygoty mają wygląd zbliżony do standardów, z rubinowymi oczami.

* Mglista (Misty) - Barwa okrywy ciemnoszara, nieczysta. Odmiana ta nie ma większego znaczenia.

* Beżowa polska (pp) - pojawiła się na fermie Władysława Rżewskiego w Grywałdzie w 1968 roku. Cechuje ją jasno-beżowa barwa okrywy, biała na brzuchu. Oczy koloru czerwonej porzeczki. Niedawno została zaliczona do naszych odmian rodzimych, ponieważ wyhodowana i rozmnożona została w naszym kraju.

* Beżowa recesywna (Sulivan Beige) - pojawiła się we wczesnych latach sześćdziesiątych

* Beżowa recesywna (Wellman Beige) - ubarwienie nieco ciemniejsze niż u dwóch powyższych, okrywa posiada lekki różowy odcień, oczy ciemnobrunatne.

* Szafirowa (Shapphire) - pojawienie się jej datuje się na połowę lat sześćdziesiątych w Indianie. Odmiana ta posiada piękne delikatne i gęste futro, z jedwabistym połyskiem i stalowoniebieskim kolorem, zaznaczonym woalem i białym brzuchem. Wadą tych zwierząt jest stosunkowo mała masa ciała - u dorosłych osobników średnio 350 g.

* Fioletowa (Violet) - pochodzi z Rodezji pojawiła się w 1967 roku. Posiada ciemnofioletowy grzbiet, szaroniebieski boki i biały brzuch.

Kończyny

Przednie łapki szynszyli są znacznie mniejsze od tylnych i mają 5 palców, przy czym tylko cztery z nich sąchwytne, piąty natomiast jest prawie wcale nieużywany. Dzięki nim zwierzątko może z łatwością przytrzymywać pokarm i wkładać go do pyszczka. Przednie łapki odgrywają również dużą rolę podczas czynności pielęgnacyjnych. Kilka razy dziennie szynszyla bardzo dokładnie przeczesuje łapkami swoje futerko, przede wszystkim w okolicy pyszczka i brzucha, oraz czyści długie wąsy. Kończyny miedniczne mają cztery palce, są znacznie dłuższe i masywniejsze niż piersiowe. Umożliwiają one szynszylom błyskawiczną ucieczkę oraz silne odbicie się od podłoża. Ruchy szynszyli przypominają trochę kicanie królika. Zwierzęta te potrafią jednak skakać na wysokość metra, a także przeskakiwać odległości znacznie przekraczające długość ich ciała.

Zęby

Dorosłe szynszyle mają 20 zębów - 4 siekacze i 16 trzonowców, głęboko osadzonych w kości szczękowej. Górne i dolne zęby trzonowe są ustawione prostopadle do siebie i stykają się całymi powierzchniami trącymi. Siekacze natomiast są łukowato zakrzywione, a ich korony zachodzą na siebie nożycowato - górne na dolne (Jarosz, Rżewska, 1996). Nowo narodzone szynszyle mają 8 zębów trzonowych i 4 siekacze. Zęby szynszyli rosną przez całe życie, dlatego muszą być regularnie ścierane, aby nie uległy przerostowi (Gromadzka-Ostrowska, 1998). Pomiędzy siekaczami i zębami trzonowymi istnieje dosyć duża przerwa, zwana diastemą. Ma ona duże znaczenie, ponieważ pozwala wciągnąć policzki za siekacze, tak że zwierzę może gryźć siekaczami i jednocześnie przed połknięciem żuć trzonowcami fragmenty pokarmu

Zanim zdecydujemy się na zakup

Szynszyla jest zwierzątkiem niezwykle delikatnym to oznacza że wymaga odpowiednich warunków. Zwierzaki te nie lubią hałasu, wyciągania na siłę z klatki, bezpośreniego wystawiania ich na promienie słoneczne, nienawidzą wody (zbyt delikatne futerko), należy także chronić malucha przed innymi zwierzętami domowymi (psy czy koty). Zwierzak musi być wypuszczany na wolność ponieważ potrzebuje dużo ruchu. Jest to gryzoń więc należy odpowiednio przygotować pokój - zakryć wszystkie szczeliny tak aby nie dostał sie np. za meble, należy także uważać na przewody - gdyż maluch może je pogryźć. Zwierzak lubi także poskubać tapety, wszystko co drewniane w domu a nawet dywan i odzież, nie pogardzi także kantem ściany. Jednak gdy będziemy pilnować biegającego na wolności malucha nic złego nie powinno się mu stać.

Te zwierzaki potrafią biegając swobodnie po pokoju wykonywać numery rodem z Matrixa np. potrafią z dużą prędkością przebiec pół metra po ścianie! widok jest niesamowity. Zwierzaki bardzo lubią skakać i to dość wysoko, są bardzo ciekawskie. Z pewnością nie są to jednak zwierzątka do przytulania dla dzieci gdyż nie lubią przebywać zbyt długo na rękach u człowieka. Złapanie szynszyla to także nie jest prosta sprawa gdyż zwierzak jest bardzo szybki, sami byliśmy zmuszeni do opracowania kilku sprytnych sposobów na zwabienie łobuza do klatki czy transporterka.

Trzeba wiedzieć, że zwierzak potrzebuje przestrzeni w swoinm przyszłym mieszkanku więc, klatka powinna być możliwie jak największa (minimalne wymiary to 69X44x48cm). Dno klatki może być z blachy ocynkowanej lub tworzywa sztucznego, rozstaw prętów klatki powinien wynosić ok. 15mm.

Dno klatki powinno być wyścielone podściółką higieniczną zrobioną z prasowanych wiórków drewnianych (najlepiej firm: "Cats Dream" lub "Cats Best"). Rolą podściółki jest wchłanianie moczu zwierzaka. Na podściółkę należy nasypać trochę trocin aby ją całkowicie przykryć. Dodatkowo klatka powinna być wyposażona w:

• Poidełko - woda źródlana niegazowana :)
• Karmidełko - metalowe, przymocowane do klatki lub ceramiczne.
• Schronienie - drewniany domek lub dzban z otworem wejściowym.
• Kąpielówka - niektóre klatki wyposażone są już w kąpielówkę jeśli jednak nie to za nią może służyć zwykły pękaty i duży dzban typu "siwak". Kąpielówka zawiera specjalny "pył do kąpieli dla szynszyli", który służy zwierzakowi do utrzymania czystości futerka (dzięki temu nasz malec sam będzie dbał o swoje futerko). Pył taki można sporządzić samemu jednak najlepiej zakupić gotowy w sklepie zoologicznym.
• Półka drewniana - przymocowana na pewnej wysokości do klatki.
• Gałąź - gruba gałąź brzozy lub jabłoni (dobra zabawa dla zwierzaka).
• Pojemnik na siano - można się bez niego obejść.
• Kostka wapienna i sól dla gryzoni.
• Transporterek - służy do przenoszenia zwierzaka, powinien miec właściwą wentylację, pewne i bezpieczne zamknięcie, uchwyt dla rąk. Transporterek powinien być zaciemniony (nie powinien być z przezroczystego tworzywa ponieważ Szynszyla nie lubi mocnego światła). Najlepiej zakupić mały transporterek np. dla kota.

Przysmaki

Do szynszylowych przysmaków należą przede wszystkim:
- granulat,
- sianko,
- suszone owoce (rodzynki, figi, banany) dawkowane w niewielkich ilościach;
- gałązki do pogryzania.

Sierść

Futerko szynszyli jest delikatne, bardzo gęste i mięciutkie. To chyba najmilsze w dotyku futerko. Włos na ogonie jest całkiem inny: twardy i sztywny.

Rozmnażanie

Jeśli w naszej hodowli chcemy rozmnażać szynszyle, to musimy pamiętać, że gryzonie te niechętnie akceptują nowych partnerów. Muszą się do nich wpierw przyzwyczaić, by zdecydować się na rozmnażanie. Z powiększaniem naszej szynszylej rodzinki nie ma problemu, jeśli zakupimy od razu zaprzyjaźnioną parkę. Jednak, jeśli dopiero po czasie decydujemy się na nową szynszylę do pary dla naszego pupila musimy mieć trochę cierpliwości. Zwierzątka te musza najpierw się polubić spędzając ze sobą wiele czasu, jednak w różnych klatkach. Jeśli od razu po zakupie umieścimy je razem mogą być w stosunku do siebie agresywne. Kilka dni powinny spędzić w osobnych klatkach jednak w odległości takiej, by czuły swoją obecność i swój zapach. Po tych kilku dniach można spróbować wpuścić je do jednej klatki, jednak, jeśli nadal nie będą się akceptowały należy zacząć od nowa umieszczając je w różnych klatka. W ten sposób szynszyle mogą się do siebie przyzwyczajać bardzo długo. Kiedy się zaakceptują musimy zapewnić im odpowiednio spokojne warunki, by nikt im nie przeszkadzał podczas godów

Zabawki dla szynszyli

Zabawki, czyli proste w wykonaniu gadżety, które pomogą urozmaicić życie naszych pupili.

1. Balon

To jajko z niespodzianką dla gryzoni, miejsce do ukrycia się, coś do gryzienia lub materiał na gniazdo.
Wspaniała sprawa, potrzebny jest tylko dmuchany balon dowolnego kształtu, który można napełnić w dowolnym stopniu, aby był tak duży, jak późniejsze nasze dzieło.
Po nadmuchaniu balon okleja się mokrym papierem toaletowym. Nie jest potrzebny żaden klej, ponieważ gdy papier toaletowy wyschnie jest twardy jak tektura. Od liczby nałożonych warstw zależy jego trwałość i odporność na gryzienie. Po wyschnięciu papieru należy naciąć balon i usunąć go po wypuszczeniu powietrza. Aby zainteresować zwierzęta zabawką można wypełnić ją sianem i/lub jedzeniem.

2. Tunele

Z tektury albo brystolu tworzymy różne rurki ( muszą być duże żeby zwierzę tak spore jak szynszyla się zmieściło ), łączymy je ze sobą w różne tunele itp. Potem obkładamy mokrym papierem toaletowym i czekamy aż wyschnie ( na silnym słońcu kilka dni, a w piekarniku – godzin ). Zajmuje to zazwyczaj wielką powierzchnie, ale jest super jako dodatek do wybiegu po pokoju.

3. Korale do jedzenia i zabawy

Należy zerwać kilka cieniutkich gałązeczek wierzby i zapleść sznureczki (tak jak się robi warkoczyki). Potem pokroić świeże warzywa (pietruszka, seler, burak, trochę kapustki, marchewka) na cienkie, ale spore płaty, ususzyć i zrobić w nich dość duże dziurki igłą, wykałaczką lub czystym cyrklem (itp.). Potem nawlec to na zrobione wcześniej „sznureczki”. Można dodać też krążki dla gryzoni i trochę Mix-Rolki. Następnie proszę zawiązać tak, aby powstało coś na kształt bransolety. Szynszyle są bardzo zadowolone i przed jedzeniem długo bawią się ta jadalną zabawką.

4. Zabawki z kokosa

Da się z niej wykonać mnóstwo nietypowych rzeczy. Po opróżnieniu kokosa rozkrawamy go na pół i otrzymujemy dwie „miseczki”. Można zrobić z nich m.in. pojemniczki na jedzenie, rolki do toczenia ( skleić czubkami za pomocą patyczka ), kule niespodzianki ( nie rozkrawać łupiny na pół, zrobić spore dziurki i do środka wsadzić małe smakołyki – pestki dyni, słonecznika, rodzynki, szynszyla przy toczeniu będzie je zdobywać i zjadać ), piłki ( po prostu jedna dziurka, opróżnienie kokosa z mleczka i powstaje piłeczka pusta w środku ) itp. Wszystko zależy od inwencji twórczej.

5. Huśtawka

Już sam jej wygląd sprawia radość. Potrzebna jest rolka z tektury ( po ręczniku kuchennym ) i drut albo sznurek. Drut trzeba zawinąć po obu końcach, przełożyć przez klatkę i umocować. Jeśli użyjemy sznurka huśtawka będzie mniej stabilna, także powinniśmy uważać na to, że zwierzęta będą go przegryzać i będzie już po krótkim czasie leżeć na ziemi.

6. Lina

Jedną pieluchę potnij na dziewięć pasków. Z tych pasków upleć trzy warkocze, a te trzy warkocze zapleć w jeden duży. Zabawka jest już prawie gotowa. Aby spełniała wszystkie funkcje zawieś ją na klatkę. Do drugiego wolnego końca można przywiesić rolkę po papierze, albo postrzępiony papier toaletowy lub chusteczkę. Zabawka ta w przypadku szynszyli służy wspaniale do rozhuśtywania, łapania łapkami. I jest trwalsza od identycznej zabawki z papieru.

Wyposażenie klatki

Klatka z otwieranym sufitem, jej wyposażenie:

* Miska na karmę (najlepiej wisząca)
* poidełko
* pojemnik na specjalny piasek kąpieli (jeśli się nie mieści, poza klatką)
* domek lub coś w jego rodzaju
* półeczki do skakania

Minimalne wymiary klatek wynoszą:

* 58 × 40 × 33 cm - dla jednego szynszyla
* 66 × 40 × 33 cm - dla dwóch szynszyli

Szynszyla mała

Szynszyla mała (Chinchilla lanigera) to gryzoń z rodziny szynszylowatych. W naturze zamieszkuje daleką Amerykę Południową, ale na co dzień spotkać ją można w sklepach zoologicznych. Dzięki puszystemu, srebrnemu futerku i poczciwemu wyrazowi mordki szynszyla jest obiektem pożądania wielu dzieci (i nie tylko). W rzeczywistości jest jednak zwierzątkiem niełatwym w hodowli i nie spełniającym się w roli „żywej maskotki”.

Domem szynszyli jest Ameryka Południowa – skaliste tereny Boliwii, Argentyny i Chile. Zwierzątko zamieszkuje Andy od 3000 do 5000 m n.p.m. Żyje w koloniach liczących nawet 100 osobników. Żywią się głównie trawami, korzeniami, liśćmi, korą i drobnymi owocami. Dzięki silnym tylnym kończynom potrafią umknąć swoim naturalnym wrogom – lisom, węzom, drapieżnym ptakom. Schronienia szukają w rozpadlinach, między kamieniami, w małych grotach. Dzięki jasnemu kolorowi futerka szynszyla jest niemal niewidoczna na skałach. A dzięki jego gęstości i fakturze zwierzęciu nie grozi ani przemarznięcie, ani przegrzanie.

Szynszyla jest niewielkim (20-40 cm długości) i lekkim (0,5-1 kg wagi) gryzoniem o długim, włochatym ogonku. Jej ciało pokrywa gęste, puchate futerko w srebrzystym kolorze. Oczy są duże i ciemne, uszy również duże, prawie wcale nie pokryte sierścią. Szynszyla żyje przeciętnie od 10 do 15 lat.

Klatka dla szynszyli powinna być duża, przestronna, wykonana z metalu (plastik i drewno mogą zostać zniszczone przez mocne zęby zwierzaka) i wyposażona w półki, po których szynszyla mogłaby skakać. Koniecznie trzeba zapewnić zwierzątku odosobnione miejsce do spania – może to być spory domek (do kupienia w sklepie zoologicznym) lub odwrócona donica z wyciętym otworem wejściowym. Konieczna jest też specjalna kuweta, którą należy dość często myć, a nawet wyparzać we wrzątku. Dno klatki najlepiej wysłać trocinami (do kupienia w sklepie zoologicznym). Warto wiedzieć, że szynszyli potrzebne są kąpiele pyłowe. Ucieszy ją specjalny basenik wypełniony piaskiem (tylko specjalnym piaskiem ze sklepu zoologicznego) który należy umieścić w klatce. Dzięki częstym kąpielom futerko szynszyli pozostaje gęste, czyste i lśniące. Basenik należy opróżniać i czyścić po każdej kąpieli pupila.

Szynszyla jako domowy pupil żywi się granulatem dla szynszyli (np. Dako-Art., ok 3 zł za 0,5 kg), sianem, suszonymi owocami, od czasu do czasu jakimś smakołykiem, np. orzechami, rodzynkami. Zwierzakowi warto podawać też kostkę wapienną. Nie wolno zapominać o świeżej wodzie – podawanej w miseczce lub poidełku (drugie rozwiązanie jest zdecydowanie lepsze ze względów praktycznych i higienicznych). Poidełko (lub miseczkę) należy regularnie myć. W klatce nie powinno tez zabraknąć świeżych gałązek, na których zwierzątko będzie ścierało swoje siekacze.

Szynszylę można trzymać pojedynczo, ale będzie znacznie szczęśliwsza w parze, a nawet kolonii (kilka osobników). Wielkość klatki i częstotliwość jej czyszczenia powinna być uzależniona od ilości jej mieszkańców.

Warto wiedzieć (jeszcze przed zakupem) że szynszyle nie należą do wielkich pieszczochów. Nie przepadają za głaskaniem, na ogół też wolą pozostać w klatce, niż znaleźć się na kolanach opiekuna. Szczególnie rozczarowane szynszylami będą małe dzieci, dla których tak puszyste i urocze stworzonka wydają się być wprost stworzone do przytulania. Takie „napaści” na szynszylę mogą skończyć się ugryzieniem „napastnika” i ucieczką zwierzaka.

Nie ma tez co liczyć, że szynszyla będzie aktywnie uczestniczyć w życiu rodziny. Wręcz przeciwnie – zakopana w trocinach lub ukryta w domku przesypia calutkie dnie, na zabawę znajdując czas nocami. Bawiąca się szynszyla może być hałaśliwa.

Trzeba też pamiętać, że szynszyle, jak wszystkie inne zwierzaki, mogą zachorować. Do najczęstszych chorób (spowodowanych na ogół błędami opiekuna) należą: biegunka (nieprawidłowe karmienie, brak higieny), zaparcia (mało ruchu, zła dieta), kłopoty z zębami (zwierzątko nie ma możliwości ścierania siekaczy), łyse, wygryzione placki na futerku (szynszyla jest zestresowana lub znudzona), grzybica (zakażenie od innego zwierzęcia). W przypadku każdej z tych chorób mało doświadczony opiekun powinien zabrać zwierzątko do weterynarza.

Szynszyle - zachowanie i oswajanie

Szynszyle są bardzo żwawymi i skocznymi zwierzątkami, jednocześnie zaskakują energią i pomysłami. Szynszyle ani chwili nie potrafią usiedzieć w miejscu. Stanowią miłe towarzystwo dla dzieci ale trzeba pamiętać, że nie lubią być dotykane i trzymane na rękach. Po zakupie zwierzę potrzebuje czasu, aby przyzwyczaić się do nowego miejsca-klatki, otoczenia i domowników. Starajmy się unikać gwałtownych, nagłych ruchów, których szynszyla się niespodziewa, w przeciwnym razie możemy zostać potraktowani jak wróg i może się zdarzyć, żegryzoń użyje swego mechanizmu obronnego-stanie na tylnych łapkach i obsiusia nas. Jednak do zachowań takich dochodzi w ostateczności. Zachowanie dobrej kondycji gwarantuje szynszylom nie tylko stosowna dieta i troska właściciela, lecz także odpowiednia dawka ruchu. Miejsce przeznaczone do spacerów powinno zostać dokładnie przygotowane, tak aby nie stanowiło zagrożenia dla skaczącego i biegajacego zwierzęcia o nieokiełznanej ciekawości świata. Wszystkie kable, gniazdka sieciowe należy zabezpieczyć, gdyż szynszyla z pewnością spróbuje ich ząbkami, co może skończyć się dla niej tragicznie. Szynszyle nie omieszkują skosztować książek, tapet, czy mebli. Warto wiedzieć, że szynszyle posiadają swój własny system komunikowania się, za pomocą dzwięków, pisków. Szynszyle to zwierzątko dla dorosłych dzieci.

Szynszyle - pochodzenie

Szynszyle to zwierzęta wywodzące sie z Ameryki Południowej, zamieszkujące tereny Andów na wysokości od ok. 3000 do 5000 m n.p.m., będące częścią takich państw, jak Chile, Boliwia, Argentyna i Peru. Szynszyle są świetnie przystosowane do czasem trudnych warunków atmosferycznych występujących w ich środowisku naturalnym. Osobą odpowiedzialną za pojawienie się szynszyli w USA i rozpoczęcie ich hodowli w niewoli jest Mathias Chapman. W ten sposób zaczęły powstawać fermy szynszyli, z czasem hodowle zostały przeniesione do domów , gdzie stały się ulubionymi zwierzątkami wielu indywidualnych hodowców oraz ich dzieci.

Imie dla szynszyla

Dla samiczki : Abbelone, Abbie, Abeline, Abelone, Abigael, Abigail, Achena, Ada, Adalena, Adalina, Adane, Adda, Addie, Addy, Adea, Adela, Adelaide, Adele, Adčle, Adeleine, Adelena, Adelfine, Adelgunde, Adelheid, Adelhejd, Adelina, Adeline, Adi, Adia, Adie, Adina, Adine, Adolfine, Adolphine, Adriana, Adriane, Adrielle, Adrienne, Ady, Agate, Agatha, Agathe, Agda, Agga, Aggi, Ara, Ania, Adora, Abra, Alona, Awona, Ama Adina, Adka, Affa, Afrodyta, Agama, Alfa, Alinka, Amelka, Ami, Anga, Arabella, Axi, Aza, Azetka,Alda,Anga. Agna, Agnes, Agnčs, Agneta, Agnete, Agnetha, Agnethe,

Dla samca : Aaron, Abdallah, Abdel, Abdul, Abel, Abraham, Absalon, Achim, Achton, Acton, Adam, Adelbert, Adil, Adils, Adin, Adolf, Adolfe, Adolph, Adrian, Adriano, Adser, Adwan, Agge, Agnar, Agne, Agner, Ahmed, Ahrendt, Ahrent, Aies, Aiko, Aimas, Ais, Ajes, Ajs, Akim, Aksel, Akton, Al, Aladdin, Alain, Alan, Alban, Albert, Alberth, Alberto, Albertus, Albin, Albinus, Albrecht, Albrekt, Albret, Aldo, Alec, Alek, Aleks, Aleksandar, Aleksander, Aleksej, Alex, Alexandar, Alexander, Alexis, Alexius, Alf, Alfred, Alger, Algot, Algoth, Algy, Ali, Alistair, All, Allan, Allen, Allon, Almar, Almer, Alois, Aloysius,

Dla samiczki : Babette, Bagga, Barba, Barbara, Barbel, Barbette, Barbra, Barbro, Bartholine, Batseba, Bea, Beaneth, Beata, Beate, Beatha, Beathe, Beatrice, Beatrix, Beatriz, Bebbie, Bebe, Bebiane, Becca, Becky, Begitta, Begitte, Beinta, Belenda, Belene, Belinda, Belinde, Beline, Belise, Bell, Bella, Belle, Bellis, Benda, Bende, Bendie, Bendine, Bendte, Bene, Benedichte, Benedicta, Benedicte, Benedikte, Benete, Bengerd, Bengta, Bengte, Bengtha, Benita, Benitta, Benja, Benna, Bennie, Benta, Bente, Bentha, Benthe, Benthine, Bentina, Bentine, Berbel, Berengaria, Berete,

Dla samca : Borys, Brutal, Bambus, Bociek, Bubu, Bibi, Basza, Beksa, Benek, Biczyk, Bierek, Bieniek, Biba, Bila Baddy, Bafi, Baksio, Baku, Bakuś, Bambi, Bambo, Bardi, Bax, Bazyl, Bąbelek, Berni, Bil, Billy, Bobek, Bobik, Bobo, Bolek, Braian, Brutus, Bzyk,Blathi,Bert,Bzik, Bagge, Bahne, Baki, Balder, Baldrian, Balduin, Baldur, Balser, Baltazar, Balthasar, Balthazar, Baltser, Baltzer, Balzer, Bane, Barnabas, Barney, Barny, Barry, Bart, Bartel, Bartholemeus, Bartholemćus, Bartholomeus, Bartolemćus, Bartolomćus, Bastian, Bay, Behrend, Behrendt, Ben, Bendiks, Bendix, Bendt, Bendy,

Dla samiczki : Capri, Cardea, Celia, Czeko, Cindy, Coco, Cortina, Chrapaka, Cyga, Cytra, Cytryna, Czata, Czika, Czili, Czala, Celina, Córa, Cedna Cecylia, Cloe, Coco, Cola, Corcia, Cosia, Czika, Czikani, Czita, Carm, Cabrina, Caia, Caja, Calina, Calla, Camelia, Camelie, Cameline, Camila, Camilla, Camille, Camitta, Camma, Cammilla, Cana, Candie, Canja, Canna, Cannie, Capella, Caren, Caria, Carin, Carina, Carine, Caris, Carita, Caritas, Carla, Carli, Carlina, Carlotta, Carmen, Carmina, Carna, Carol, Carola, Carole, Carolina, Caroline,

Dla samca : Cai, Caj, Cajus, Calle, Calvin, Camillas, Camillo, Carit, Carl, Carlis, Carlo, Carlos, Carly, Carsten, Carter, Carton, Caspar, Casper, Cassius, Castello, Castor, Cato, Cay, Cecil, Cedric, Cedrik, Cem, Cendy, Cennet, Chano, Charles, Charley, Charli, Charlie, Charly, Chester, Chico, Chiko, Chres, Chresten, Chrestian, Chrilles, Chris, Christen, Christer, Christian, Christiern, Christof, Christoffer, Christoph, Christophe, Christopher, Ciano, Cilas, Cilius, Cim, Cimmi, Claes, Clarck, Clarence, Clark, Clas, Claude, Claudi, Claudio,

Dla samiczek : Dariana, Didlinka, Dziana, Dzidzia, Dziecko, Dzienka, Dora, Dorota, Doda, Dona Dawara, Duża, Dzida, Dobra, Daga, Dworna, Dede, Dalaska, Deni, Daria, Debora, Dore, Drojana, Deni, Dorek, Dasza, Doda, Dziurka, Domi, DuniaDacia, Dafne, Dagmar, Dagny, Dahlia, Dahlya, Daiana, Daimi, Daisi, Daisy, Dalila, Damaris, Damila, Dana, Dania, Danica, Daniela, Daniele, Daniella, Danielle, Danila, Danilla, Danina, Danine, Danita, Danja, Danna, Danniella, Danuta, Daphne, Darina, Darlene, Dawn, Dea, Deanie, Deanna, Deanne, Debbie,

Dla samców : Duathor, Dżesper, Dyziek, Denko, Diabełek, Diksi, Deo, Damator, Dementor, Drygan, Dragon Dudek, Danio, Dagdag, Dozyforos, Dywanek, Durek, Dragon, Dafik, Dene, Dżesper, Dżodżo, Durlex, Dekles, Dionizos, Darmek, Delego, Dżudo, Dżudi, Degu, Degus, Dokar, Drapacz, Duży, Dar, Dorek, Danoc, Dissident, Donald, Dami,Deith, Dice, Dagis, Dagor, Dulin, Daen, Dag, Dagfin, Dagfinn, Dagh, Damian, Dan, Dani, Daniel, Daniell, Danilo, Danjal, Dann, Danner, Danni, Dannie, Danny, Dany, Dargo, Dario, Darnell, Darvin, Darwin,

dla samiczek : Ea, Ebba, Eda, Edda, Edel, Edele, Edeltraut, Edit, Edita, Edith, Edla, Edle, Edly, Edma, Edmée, Edna, Edua, Edvardine, Edvia, Edy, Effie, Ega, Egidia, Egina, Eia, Eibrit, Eibrith, Eibritt, Eike, Eila, Eileen, Eina, Einette, Eireen, Eisa, Eivor, Eja, Ejbrit, Ejbrith, Ejbritt, Ejla, Ejna, Ejsa, Ekatarina, Ela, Elaina, Elaine, Eleana, Eleanor, Electra, Elena, Elene, Eleni, Elenna, Elenora, Eleonora, Eleonore, Eleta, Elfi, Elfrede, Elfrida, Elfride, Elfrieda, Elfriede, Elga, Elia, Eliana, Eliane, Elice, Elida, Elie, Elin, Elina, Eline, Elinor, Elisa, Elisabet, Elisabeth,

dla samców : Earl, Ebbe, Ebbi, Eber, Eberhard, Eberhardt, Echardt, Eckardt, Eckhard, Eckhardt, Eddi, Eddy, Edelhard, Edelhardt, Edelhart, Edgar, Edgard, Edgardo, Edi, Edlef, Edmond, Edmund, Edouard, Eduard, Eduardo, Edvard, Edvardt, Edvin, Edvind, Edward, Edwardt, Edwin, Efraim, Eg, Egan, Egbert, Egert, Eggert, Egil, Egild, Egill, Egmont, Egmund, Egmunt, Egon, Egun, Egund, Ehler, Ehlert, Eide, Eigil, Eigild, Eigill, Eik, Eilef, Eiler, Eilert, Eilev, Eilif, Einar, Einer, Einert, Eino, Eirik, Eitel, Eivin, Eivind, Ejgil, Ejgild, Ejlar, Ejlef, Ejler, Ejlert,

dla samiczek : Fabienne, Fabiola, Fabrina, Faith, Falka, Fanny, Farah, Farida, Farina, Fatima, Fay, Felia, Felicia, Felina, Feline, Felizia, Fenja, Feodora, Fernanda, Fernande, Fia, Fie, Filine, Filippa, Fillis, Fiona, Fleur, Flora, Florence, Florentine, Floria, Franca, France, Frances, Francette, Francie, Francine, Francisca, Franciska, Francoise, Frandsine, Franja, Franka, Fransine, Fransiska, Franziska, Frauke, Freda, Frederikke, Freja, Frejdis, Freya, Fria, Frida, Fridbrig, Fride, Frieda, Friede, Friederike, Friederikke, Frigg, Frigga, Fritsa, Fritse, Fritza,

dla samców : Fujara, Fajek, Filemon, Ficuś, Fikołek, Frycek, Felek, Fotur, Fartuch Fistek, Fix, Fred, Franc, Fant, Funny, Frodo, Florek, Felek, Facet, Farciarz, Fin, Franek, Fill, Faworek, Fuks( Fuksik), Filc, Fortek, Fryz, Fusek, Frey, Fuin, Fabian, Falentin, Falk, Falke, Faustin, Faustino, Fedder, Feliks, Felix, Feodor, Ferdinand, Fernando, Ferry, Filip, Fillip, Fin, Find, Fini, Finn, Finni, Finnur, Fjodor, Flemming, Florian, Floyd, Fodor, Folke, Folker, Folkvar, Folkvard, Folmar, Folmer, Francesco, Franch, Francis, Francisco, Franck, François, Frands, Frank,

dla samiczek : Grazia, Gona, Gonia, Gizia, Genowefa, Gryka, Greczka, Gazela, Gatka Gajowa, Grudka, Gwarna, Glanka, Glaniasta, Gwiazda, Gwiazdka, Gaga, Gruba, Gosa, Gawrysia, Gorza, Gorąca, Gadalka, Gebisia, Gugu, Gaya, Goya, Gaby, Gaia, Gaiga, Gail, Gaja, Galina, Ganja, Gaya, Gedske, Geira, Gela, Gelika, Gemma, Gena, Glanka, Glaniasta, Gull-Mai, Gull-Maj, Gulla, Gullan, Gullbrith, Gulli, Gullis, Gullvig, Gulnare, Gun, Githe, Gostella, Gotka, Golinka

dla samców : Grzybek, Garnuszek, Grymas, Goryl, Gargamel, Goro, Gizmo, Giziel, Gutek, Godło, Gracjan Gucio, Gienio, Gorg, Georg, Gronostaj, Gerix, Gaber, Gerber, Gogola, Gaweł, Granik, Gynvalel, Gobelek, Geniu, Gwar, Ganas, Goguś, Grafik, Gumiś, Grall, Gwarek, Gwarny, Groźny, Grubcio, Gunar, Gurth, Gorin, Guzik, Genubath, Greif, Grejs, Gorm, Granflajd, Gerlak, Gerland, Gerlef, Gerluf, Gino, Gofer

dla samiczek : Krzesia, Kuda, Kundzia, Kunegunda, Kola, Kinia, Kornelia, Kitka, Kalenka, Kizia, Kulka, Kama, Kometa, Kala, Kula, kiri, kłoda, kłada, Kwada, Kitka, Karusia, Kofeinka, Kaffeja, Kadia, Kadja, Kadla, Kaia, Kaisa, Kaja, Kajsa, Kalinka, Kamilla, Kamille, Kamma, Kammy, Kanja, Kanna, Kanya, Kara, Karen, Karenlene, Karenlise, Kari, Karia, Karianne, Karima, Karin, Karina, Karine, Karis, Karit, Karitas, Karitha, Karitta, Karitte, Karla, Karli, Karlina, Karline, Karma, Karna, Karnelia, Karola, Karole, Karolina, Karoline, Karrie, Kasandra,

dla samców : Karmel, Karmelek, Kitek, Kanyk, Kłębuszek, Kocuń, Knor, Knotek, Kwadracik, Kącik, Krdrian, Konoel, Kai, Kain, Kaino, Kaj, Kaleb, Kali, Kalle, Kamillo, Kamo, Karel, Kari, Karim, Karl, Karle, Karlis, Karljohan, Karlo, Karnis, Karno, Karol, Karolus, Karsten, Kasimir, Kasmir, Kaspar, Kasper, Kastor, Kay, Kean, Keen, Kees, Keith, Keld, Kell, Kelli, Kelly, Kelvin, Kem, Kemal, Ken, Kenan, Kenian, Kenn, Kennart, Kennert, Kennerth, Kennet, Kenneth, Kennett, Kenney, Kenni, Kennith, Kenno, Kenny, Kent, Kenth, Kento, Kenwin, Kermit, Kern,

dla samiczek : Rotala, Rasia, Roma, Rama, Rana, Rela, Roksana, Ramona, Róża, Reksa, Rika, Rena, Rauko, Roda, Ruda, Reddjedet, Rolka, Róza, Rozi, Rura, Rachel, Ragna, Ragnhild, Raja, Rakel, Ramona, Randa, Randi, Randy, Rania, Ranja, Ranva, Ranveig, Raquel, Rasmine, Raymonde, Rebecca, Rebecka, Rebekka, Rebekke, Regina, Regine, Regisse, Regitse, Regitta, Regitza, Regitze, Reidun, Reila, Rena, Renata, Renate, Renathe, Renee, Renée, Reni, Renie, Rennette, Reta, Rhea, Rhina, Rhoda, Ria, Riborg, Ricka, Rie, Rieke, Rienette, Rigborg, Rigmor, Riitta, Rikka, Rikke,

dla samców : Różynek, Rodzyn, Różdżek, Rompa, Rur, Rolek, Reksio ,Roni, Ringo, Rosa, Rozi, Ragnar, Radar, Reddi, Reik, Rudek, Redededek, Racid, Radolf, Radulf, Rafael, Ragn, Ragnar, Ragner, Ragnvald, Raimo, Raimond, Raimund, Rainar, Rainer, Raini, Rainier, Raki, Ralf, Rallf, Ralph, Rami, Ramon, Randolf, Randolph, Randy, Rane, Ranulf, Raphael, Ras, Rasmus, Rass, Raul, Rauno, Ravn, Ray, Raymond, Raymund, Rayner, Regin, Reginald, Regnar, Regner, Regnvald, Rehné, Reichard, Reidar, Reider, Reier, Reimar, Reimer, Reimert, Reimond, Reinar, Reiner, Reinert, Reinhard,

Charakterystyka

Długość ciała: 20-40 cm

Ogon: 7,5-20 cm, pokryty długimi sztywnymi włosami

Waga: 0,5-1,0 kg

Uszy: duże, brak owłosienia

Futro: srebrzyste, perłowoszare, miękkie i gęste

Tryb życia: nocny

Ciąża: ok. 110 dni

Długość życia: 10-15 lat lecz czasem nawet do do 20 lat

Pielęgnacja

Szynszyle nie są zwierzętami potrzebującymi wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Nie potrzebne jest im czesanie, mycie z użyciem wody. Jedyną rzeczą jest kąpiel pyłowa, dzięki której gryzoń może zachować czystość, zdrowie i urodę gęstego futerka. Podczas tej kąpieli usuwa on zanieczyszczenia i tłuszcz. Piasek do kąpieli pyłowych dla szynszyli można kupić w każdym sklepie zoologicznym.

Potrzebny jest także odpowiedni pojemnik, który musi byś odpowiednio wysoki i szeroki, żeby zwierze miało pełną swobodę ruchów. Najlepiej by było, gdyby szynszyla myła się we własnej klatce, więc przed kupnem pojemnika radzę upewnić się, czy zmieści się on w wejściu do klatki. Kąpiel powinna być przeprowadzana przynajmniej dwa do trzech razy tygodniowo. Tylko systematyczność oraz używanie specjalnego piasku pozwoli uzyskać czystość i zdrowie gęstego futerka naszych szynszyli.

Choroby

Biegunka

Wywołana często zjedzeniem przez szynszyla zapleśniałego granulatu, siana lub nieświerzej wody. Należy w takiej sytuacji wymienić granulat, sianko i wodę. W niektórych przypadkach pomaga dosypanie do wody Bibowitu, w razie braku poprawy zaleca się wizyte u weterynarza.

Gryzienie futerka

Objaw zestresowania zwierzaka takimi rzeczami jak częste budzenie, głośna muzyka. Usunąć powody stresu zwierzaka i poswięcić mu więcej czasu.

Problemy z zębami

Za długie siekacze. Podanie zwierzakowi do gryzienia gałązek drzew owocowych i wapienia.

Strupy i wypadanie futerka

Zarażenie grzybiczne, skonsultować się z weterynarzem, wymienić lub wyparzyć klatke, poidełko itd.

Biegunka

Wywołana często zjedzeniem przez szynszyla zapleśniałego granulatu, siana lub nieświerzej wody. Należy w takiej sytuacji wymienić granulat, sianko i wodę. W niektórych przypadkach pomaga dosypanie do wody Bibowitu, w razie braku poprawy zaleca się wizyte u weterynarza.

Gryzienie futerka

Objaw zestresowania zwierzaka takimi rzeczami jak częste budzenie, głośna muzyka. Usunąć powody stresu zwierzaka i poswięcić mu więcej czasu.

Problemy z zębami

Za długie siekacze. Podanie zwierzakowi do gryzienia gałązek drzew owocowych i wapienia.

Strupy i wypadanie futerka

Zarażenie grzybiczne, skonsultować się z weterynarzem, wymienić lub wyparzyć klatke, poidełko itd.

Szynszyle w domu

Szynszyle są bardzo delikatnymi i miły zwierzakami, jednak posiadanie ich we własnym domu pociąga za sobą szereg problemów z opieką jak i zachowaniem szynszyla. Szynszyle są zwierzątkami typowo nocnymi a więc ich największa aktywność przypada w nocy. Głównym źródłem hałasu w czasie nocy jest najczęściej gryzienie prętów klatki, dzwięki przemieszczających się przedmiotów w klatce. Kolejna ważna kwestią jest czystość dokoła klatki, szynszyla podczas skakania, kopania itp. rozrzucają trociny i sianko wokoło klatki, które trzeba posprzątać, dlatego należy zastanowić się nad ilością obowiązków zanim przygarniemy szynszyla do własnego domu.

Szynszyle

Szynszyle należą do grupy gryzoni o długości ciała od 20-40 cm. Posiadają one gęste, miękkie, szaroperłowe futerko, ogon pokryty sztywnymi włosami oraz duże uszy. Szynszyle prowadzą typowo nocny tryb życia dlatego osoby posiadające w domu swojego pupila, a mające płytki sen często na noc przenoszą klatkę do innego pomieszczenia, gdyż zwierzaki te powodują dużo hałasu. Szynszyle są bardzo miłymi ale i płochliwymi zwierzątkami. Nie lubią one hałasu i głośnej muzyki. Przestraszonemu szynszylowi zaczyna wypadać sierść i jest on bardzo niespokojny. Futerko szynszyla nie wymaga zbytniej pielęgnacji, wystarczy pojemnik specjalnego pyłu do kąpieli. Jak każdemu gryzoniowi tak i szynszylom przez całe życie rosną zęby dlatego potrzebuje gryzaków itp. aby je ścierać. Najprostszym sposobem jest zamontowanie w klatce kostki wapiennej. Dobrym pomysłem jest również dawanie szynszylowi gałęzi drzew owocowych które uwielbiają obgryzać.

Klatka i wyposażenie

Klatka dla szynszyla musi być odpowiednio duża aby zwierzątko mogło swobodnie się w niej poruszać, im większa klatka tym lepiej. Musi ona posiadać podłoże z trocin które będą chłonąć urynę. W żadnym przypadku nie może to być kratka, gdyż zwierzątko będzie sobie kaleczyło łapki. Poidełko powinno być odpowiednio zawieszone, aby nasz pupil nie miał problemu z dostępem do niego oraz nie powinno przeciekać, gdyż oznacza to częstą wymianę trocin. Mając na celu dobro zwierzaczka powinno się je co jakiś czas wyparzać lub zmieniać na nowe. Miseczka do granulatu powinna znaleźć się w klatce mimo, iż szynszyl będzie rozsypywać jej zawartość. Kolejnym ważnym elementem jest pojemnik do kąpieli, powinien on być odpowiednio duży aby szynszyl mógł się w nim "kręcić" oraz odpowiednio wysoki aby piasek nie był rozsypywany dokoła. W czasie kąpieli szynszyl zazwyczaj zanieczyszcza piasek swoimi odchodami, dlatego należy go co jakiś czas zmieniać na nowy. Aby naszemu pupilowi nie było nudno, można w klatce umieścić półeczki po których będzie skakał lub gałęzie itp. spełniające podobną funkcję.

Żywienie

Układ pokarmowy szynszyli jest bardzo czuły na wszelkie infekcje i choroby, dlatego należy szczególną uwagę zwracać na jakość pokarmu. Głównym ich pożywieniem jest sucha karma (granulat) oraz sianko. Poza tymi elementami diete naszych pupili należy urozmaicać poprzez różnego rodzaju dodatki takie jak: nasiona słonecznika, suszone owoce - banany, rodzynki, pistacje. Kolejną rzeczą którą lubią jeść szynszyle są liście mlecza i sałaty, pamiętać należy jednak o tym, iż muszą być one umyte i suche oraz odpowiednio rozdrobione dzięki czemu szynszyl nie będzie miał problemów z ich zjedzeniem. Zwierzęta te piją znikome ilości wody, mimo to należy zapewnić im dostęp do poidełka w którym woda powinna być zmieniana codziennie. Pokarm najlepiej podawaćszynszylom w wieczorem lub w nocy, gdy są najbardziej aktywne.

Od rodzaju diety naszego ulubieńca będzie zależało jego zdrowie, samopoczucie, a nawet długość życia. Zaspokojenie potrzeb żywieniowych szynszyli jest kluczem do udanej hodowli w domu, przynoszącej właścicielowi radość, a szynszyli zdrowie i długowieczność. W jego naturalnym środowisku dieta składa się z różnych traw, bulw, liści, konarów, nasion, kory drzew, tak, więc prawidłową oraz zdrową karmą dla szynszyli hodowanej w domu, będzie ta, która jakościowo najbardziej przypomina codzienny jadłospis zwierzęcia mieszkającego na wolności.

Ich codziennym pożywieniem powinien być przede wszystkim właściwie dobrany granulat dla szynszyli, siano, smakołyki (np. suszone owoce), które podawać trzeba w ograniczonej, rozsądnej ilości, oraz woda do picia. Wszystkie podane wyżej rzeczy można dostać w każdym sklepie zoologiczny. Pozostaje jedynie wybranie najodpowiedniejszego jedzenia. W granulatach najczęściej są też nasiona zbóż, siano oraz potrzebne witaminy. Powinien on stanowić bazę diety naszej szynszyli. Dwie czubate łyżki stołowe w zupełności zaspokoją zapotrzebowanie naszego pupilka. Warto jest też kupować specjalne kostki wapienne dla szynszyli - nie tylko w czasie ciąży i karmienia młodych. Pokarm jest najlepiej podawać wieczorem, gdy zwierze staje się aktywne. Należy też ustalić stałą porę podawania pokarmu, aby uniknąć niepotrzebnych zaburzeń w rytmie dnia szynszyli.

Szynszyle mają bardzo wrażliwy system trawienny, więc każda innowacja w diecie powinna być wprowadzana stopniowo, a przy tym powinno się bacznie obserwować jak nowy pokarm jest przyjmowany przez organizm. Zmiana pokarmu nie może nastąpić z dnia na dzień. Powinno się stopniowo do poprzedniego pokarmu dodawać nowy, aby zwierzak się przyzwyczaił i aby mu nic nie zaszkodziło.

Drugim, bardzo ważnym składnikiem diety szynszyli jest siano, które jest źródłem błonnika. Można je dawać w dowolnych ilościach, stale je uzupełniając. Przy jego zakupie trzeba uważnie popatrzeć, czy nie jest pokryte pleśnią, lub za bardzo wysuszone. Nie wskazane jest samodzielne suszenie trawy, ponieważ nigdy nie mamy pewności, czy nie jest ono przypadkiem spryskane jakimiś środkami chemicznymi, które mogą poważnie zaszkodzić naszemu pupilowi, a nawet spowodować śmierć. Dlatego polecam kupowanie specjalnego siana w sklepach zoologicznych.

Smakołyki podawane w rozsądnych ilościach i z odpowiednią częstotliwością nie wyrządzą naszemu ulubieńcowi krzywdy. Natomiast ich nadmiar może zaszkodzić szynszyli na jej układ trawienny. Jeden przysmak dziennie w zupełności wystarczy. Szynszyle uwielbiają rodzynki, ale nie pogardzą kawałkiem jabłka, marchewki, selera, czy orzeszkiem lub nasionami słonecznika. Rodzynki, tak jak i inne suszone owoce pomagają zapobiec zaparciom, a nasionka słonecznika nadają futerku śliczny, zdrowy, lśniący wygląd. Przed podaniem owoców i warzyw trzeba je dokładnie umyć pod strumieniem gorącej, bieżącej wody. Nie powinno się karmić szynszyli produktami wzdymającymi, jak np. kukurydza, czy kapusta. Trzeba pamiętać, żeby usunąć nie zjedzone, szybko psujące się resztki owoców i warzyw. Przysmaki warto jest zastosować w okresie oswajania i zdobywania zaufania gryzonia.

Ważną czynnością jest codzienna zmiana wody w poidełku. Musi być to mineralna woda niegazowana lub z kranu, ale wcześniej przegotowana. Poidełko powinno się dokładnie czyścić, a od czasu do czasu wyparzyć. Trzeba jednak pamiętać, że popularne, plastikowe poidełka pod wpływem wysokiej temperatury ulega zdeformowaniu.